مبینا نگو، اصحاب کهف بگو

در پست قبلی گفته بودم که دقیقاً همانجایی ایستاده‌ام که پارسال. دقت کردم که وقتی اتفاقی می‌افتد یا با چیزی مواجه می‌شوم که مرا یاد چیزی یا خاطره‌ای می‌اندازد، چیزی که به یاد آورده‌ام، حداقل برای سه سال پیش است. درواقع خاطره‌ی خاصی از این دو-سه سال اخیر ندارم. انگار که یک روز خوابیده‌ام و بعد از دو-سه‌ سال بیدار شده‌ام و این فاجعه است. این یعنی در پست قبل هیچ اغراقی وجود ندارد و برای خودم هم ترسناک است.

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها